Bente Kahan, urodzona w Norwegii piosenkarka i aktorka żydowskiego pochodzenia, absolwentka studiów teatralnych w Tel Awiwie i Nowym Jorku, od 2001 roku związana z Wrocławiem, gdzie od 2005 roku pełni funkcję dyrektora Centrum Kultury i Edukacji Żydowskiej, mieszczącego się we wrocławskiej Synagodze Pod Białym Bocianem. Dzisiaj ten piękny obiekt, odnowiony dzięki założonej przez artystkę Fundacji Bente Kahan, jest znanym we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku ośrodkiem kultury i edukacji, w którym odbywają się liczne koncerty, odczyty, warsztaty i wystawy popularyzujące żydowską kulturę i historię, odkrywające na nowo żydowskie dziedzictwo Wrocławia, jej nowej małej ojczyzny.
Lecz choć wrocławska działalność artystki nie była obojętna dla decyzji Towarzystwa Przyznawania Nagrody Mostu, to jednak tytuł Laureatki wyróżnienia – przyznawanego przez Europa-Miasto Zgorzelec/Görlitz – Bente Kahan zawdzięcza całej swojej złożonej, niezwykłej osobowości. Członkowie kapituły docenili bowiem jej talent artystyczny, wrażliwość i tolerancję płynące z poczucia przynależności do prastarej tradycji i dobrego rozumienia źródeł kulturowej tożsamości Europy, w której zawiera się także żydowskie dziedzictwo, z którym artystka się nie tylko utożsamia, ale wręcz uznaje za czynnik kształtujący ją jako człowieka i twórcę. Niezrównane wykonania pieśni i poezji żydowskiej przyniosły jej rozpoznawalność i podziw. Określana "Divą muzyki żydowskiej", czaruje i zachwyca żydowskimi inkrustacjami kultury europejskiej, ratując je od zapomnienia i popularyzując na nowo wśród współczesnych odbiorców. Teraźniejszość dopełnia jednak nie tylko muzyką i słowem, ale także trudnymi wątkami europejskiej historii, dbając o należne miejsce w zbiorowej świadomości dla holokaustu i jego ofiar. Pamięć o tragicznych kartach obecna w scenograficzno – muzycznych kolażach i spektaklach jak "Głosy z Theresienstadt", czy "Wallstadt 13" to przypomnienie i przestroga. Tak, jak coroczne "Dni wzajemnego szacunku" w Synagodze Pod Białym Bocianem to lekcja otwartości.
Swoją twórczością artystyczną, zaangażowaniem, obraną drogą życiową i osobistą charyzmą Bente Kahan łączy i godzi różne wątki europejskiej kultury, religijności, etniczne bogactwo i żywiołowe nurty. Na przekór nasilającym się, zauważalnym tendencjom do zamykania się w swoich granicach, skupiania na tym, co swoje i odrzucania inności – otwiera, zaprasza, pokazuje piękno kulturowej różnorodności, uczy cieszyć się nią i szanować ją. I niewątpliwie jest w tym działaniu Budowniczą Mostów prawdziwie europejskiego formatu – czytamy w uzasadnieniu Stowarzyszenia na Rzecz Przyznawania Nagrody Mostu o laureatce, która odbierze nagrodę podczas tradycyjnej uroczystości jesienią tego roku.
Statuetka Międzynarodowej Nagrody Mostu / fot. UM Zgorzelec
Nagroda jest przyznawana od 1993 roku (od 1998 r. rokrocznie), początkowo przez miasto Görlitz, od 2001 roku wspólnie przez Europa–Miasto Zgorzelec/Görlitz. Trafia do wybitnych osób w uznaniu zasług dla zbliżania ludzi różnych nacji, kultur i poglądów. Głównym kryterium wyboru laureata jest jego osobiste zaangażowanie z jakim, poprzez swoje działania pobudza do myślenia, integruje ludzi, narody, kultury, pomaga przezwyciężać podziały. Dotychczasowymi laureatami nagrody są:
- Marion Gräfin Dönhoff (1993 r.)
- Adam Michnik (1995 r.)
- Jiři Gruša (1998 r.)
- Freya von Moltke (1999 r.)
- Arno Lustiger (2000 r.)
- Kardynał Miloslav Vlk (2001 r.)
- Władysław Bartoszewski (2002 r.)
- Kurt Biedenkopf (2003 r.)
- Valdas Adamkus (2004 r., odebrana w 2005 r.)
- Giora Feidman (2005 r.)
- Günter Grass (2006 r., w związku z kontrowersjami wokół jego służby w oddziałach Waffen-SS wycofał się z przyjęcia nagrody)
- Arvo Pärt (2007 r.)
- Fritz Stern (2008 r.)
- Norman Davies (2009 r.)
- Tadeusz Mazowiecki (2010 r.)
- Gesine Schwan (2011 r.)
- Witalij Kliczko (2012 r.)
- Steffen Möller (2013 r.)
- Jean-Claude Juncker (2014 r.)
- Olga Tokarczuk (2015 r.)
- Timothy Garton Ash (2016 r.)
- Arcybiskup Alfons Nossol (2017 r.)
- Daniel Libeskind (2018 r.)
